Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdyby tylko Guy'owi Ritchiemu wpadło na myśl, albo i zdarzyło się, by ekranizować cokolwiek z Marvela, to myślę, że nie ma lepszej historii ponadto - Wakanda "everywhere"...

To pełen zwrotów akcji i złożonych intryg "samograj", z humorystycznym - lub, jak wolał Pratchett, "humerystycznym" - zacięciem, wielopoziomowym przekładańcem form graficznych i narracyjnych, co przywołuję dlatego, że agentowi Rossowi tak blisko, że nie mogłoby być bliżej, do chybionego maga Rincewinda! To sensacyjna komedia, tragedia akcji, albo i tragikomedia suspensu w najlepszym wydaniu! Polecam ze wszech komór serca!

Gdyby tylko Guy'owi Ritchiemu wpadło na myśl, albo i zdarzyło się, by ekranizować cokolwiek z Marvela, to myślę, że nie ma lepszej historii ponadto - Wakanda "everywhere"...

To pełen zwrotów akcji i złożonych intryg "samograj", z humorystycznym - lub, jak wolał Pratche...

Rozwiń

Zwiń

Znakomity - napisany w ujmującym pięknem stylu - zbiór reportaży, składający się na fascynującą, ale jednocześnie wstrząsającą opowieść o stolicy Rumunii. A w zasadzie przez jej pryzmacie ukazana zostaje historia i zawiłe losy tego kraju, dotkniętego - wśród wielu innych nieszczęść - dyktaturą Ceaușescu.

Barwne i często dojmująco smutne opisy rzeczywistości oraz bardzo osobiste i tragiczne historie mieszkańców Bukaresztu a także przedstawiona w zajmujący sposób analiza historycznych i politycznych wydarzeń, ukazują, jak przeszłość wpłynęła na obecne postawy i zachowania Rumunów, oraz pozwalają lepiej zrozumieć jego współczesnych obywateli, ich mentalność oraz podejście do rzeczywistości.

Małgorzata Rejmer - a właściwie historie bohaterów jej opowieści - wzrusza, wstrząsa i skłania do refleksji nad trudną przeszłością i teraźniejszością Rumunii! Polecam!

Znakomity - napisany w ujmującym pięknem stylu - zbiór reportaży, składający się na fascynującą, ale jednocześnie wstrząsającą opowieść o stolicy Rumunii. A w zasadzie przez jej pryzmacie ukazana zostaje historia i zawiłe losy tego kraju, dotkniętego - wśród wielu innych nieszczęść - dykta...

Rozwiń

Zwiń

Antologia, która bardziej rozczarowuje niż zachwyca - i nie ma się temu, co dziwić. To już dziewiąty tom, w którym polscy wydawcy balansują pomiędzy tym, na wydanie czego udało im się zdobyć prawa, a tym, co naprawdę wartę uwagi, jeśli chodzi o - zwłaszcza amerykańską - fantastykę.

Dla tych, którzy tęsknią za klasycznym stylem science fiction, antologia może stanowić sentymentalną podróż do przeszłości gatunku. O ile będzie to dla nich, jakimś zrządzeniem okoliczności, pierwszy z tomów tego cyklu. Odgłos skrobania dna - na szczęście jeszcze nie "od spodu" - będzie pewnie pierwszym wrażeniem, którego doświadczycie po lekturze zbioru. Jest to, bowiem, ni mniej, ni więcej, wybór niewiele znaczących prac, "czegoś tam" wartych utworów, wartych podkreślenia shortów, lub bardziej wartościowych "chałtur" autorów "genialnych, zwariowanych i takich sobie" (Silverberg, C.C. Mac App, Jack Williamson).

Osobiście i jakby z sentymentu, trochę podsyconego rekultywowaniem konceptu, w odcinku zatytułowanym "Ice Age", świetnego serialu "Miłość, Śmierć + Roboty", a trochę z fascynacji serialem "The Twilight Zone", jako najbardziej absorbujący i zwyczajnie atrakcyjny rozrywkowo, wskazuję tekst "Planeta Pigmejka" Jacka Williamsona. Reszta opowiadań drugiego planu, zwłaszcza w dorobku znamienitych skądinąd autorów, raczej do zapomnienia...

Antologia, która bardziej rozczarowuje niż zachwyca - i nie ma się temu, co dziwić. To już dziewiąty tom, w którym polscy wydawcy balansują pomiędzy tym, na wydanie czego udało im się zdobyć prawa, a tym, co naprawdę wartę uwagi, jeśli chodzi o - zwłaszcza amerykańską - fantastykę.

Dla t...

Rozwiń

Zwiń

Biografia Pink Floyd, która doskonale balansuje między rzetelnością a absorbującą narracją. Blake na bazie licznych źródeł, wcześniej opublikowanych książek oraz wywiadów przeprowadzonych z samymi muzykami i osobami blisko związanymi z zespołem, snuje opowieść cechującą się imponującym poziomem szczegółowości i autentyczności.

Bodajże najbardziej interesującym i najważniejszym aspektem tej książki jest bezkompromisowość autora w odkrywaniu bolesnych i niewygodnych wątków z historii Pink Floyd. Blake nie boi się odsłonić antagonizmów, słabości czy rozbuchanych ego poszczególnych członków zespołu. Jednakże, zamiast skupiać się wyłącznie na dramatach, skandalach i plotkach, Blake koncentruje się na ukazaniu pełni kreatywnego i artystycznego potencjału muzyków. Dzięki temu, odsłania przed czytelnikami nowe horyzonty interpretacji i kontekstów dla wiekopomnych i kultowych płyt oraz utworów Pink Floyd a lektura daje niebywałą okazję, by odkrywać - i przeżywać! - na nowo nie tylko dorobek zespołu, ale także - piszącemu te słowa mniej znane - indywidualne dokonania jego członków.

Blake to solidny i rzetelny publicysta, któremu udało się, po raz kolejny - przypomnę, że mam za sobą jego niezgorszą biografię zespołu "Queen" - z wyjątkową dbałością i wyczuciem opisać historią jednego z najważniejszych zespołów w historii rocka, tworząc przy tym lekturę tak wciągającą, że zainteresować może nie tylko dla fanów zespołu i gatunku! Polecam!

Biografia Pink Floyd, która doskonale balansuje między rzetelnością a absorbującą narracją. Blake na bazie licznych źródeł, wcześniej opublikowanych książek oraz wywiadów przeprowadzonych z samymi muzykami i osobami blisko związanymi z zespołem, snuje opowieść cechującą się imponującym poz...

Rozwiń

Zwiń

"Dżentelmena w Moskwie", pierwszą czytaną przeze mnie książkę Amora Towlesa, po prostu uwielbiam i uznaję za jedną z najlepszych powieści, jakie dane mi było przeczytać. Nie wiem więc, jakim cudem przeoczyłem wznowienie jego debiutanckiej powieści "Dobre wychowanie" i wydanie przedostatniej "Lincoln Highway"?... Kiedy się o tym dowiedziałem, bez zwłoki i z ogromnymi nadziejami na kolejną dawkę wybitnej literatury, zabrałem się za nadrabianie zaległości.

Na pierwszy ogień poszła "Lincoln Highway", której opis od początku zapowiadał coś, co trafi w moje gusta. Odyseja dwojga braci a łącznie czwórki doświadczonych życiem młodych chłopaków, przemierzających Stany Zjednoczone lat 50. autostradą Lincolna? Jawiło się to trochę, jak powieść drogi, odwołująca się w wielu aspektach do nurtu klasycznej amerykańskiej powieści przygodowej dla młodzieży.

I w zasadzie jest to prawda, choć nie jest to główny tor ani główny ton powieści, która mimo, iż od pierwszych stron wskazuje na to, że plan podróży i jej cel są jasno określone, szybko rozbiega się w kierunkach kompletnie nieoczekiwanych. Podąża też wątkami znajdującymi nieoczywiste rozwiązania - niektóre z nich, nawet tych rozwiązań ani jasnych konkluzji nie dostarczają (wątek piątej z istotnych postaci - dążącej do emancypacji młodej dziewczyny Sally) - i w zasadzie z początkowych założeń historii nie pozostaje nic, poza - powracającym od czasu do czasu - echem pragnień i planów bohaterów. Stąd też znalazło się tu sporo tu zawoalowanych i bezpośrednich odniesień do "Odysei"...

Wspomniałem o tym, że to książka dla młodzieży, i rzeczywiście bardzo bym ją polecał również młodym czytelnikom, zastrzegając, że Towles sięga również po głębsze tematy i przedstawia bardziej złożone sytuacje i postaci. Te ostatnie kreśli z typowym dla siebie wdziękiem i na wysokim poziomie komplikacji i niejednoznaczności. Oczywiście, nie brak tu bohaterów kompletnie czystych, będących wręcz awatarami rozumianego bezwarunkowo dobra (Billy, Woolly), ale wiele z nich to postaci niedoskonałe, popełniające błędy, podążające ścieżką zdefiniowaną przez swoje poglądy i doświadczenie moralności czy zwykły egoizm. Postaci mocno zapadających w pamięć, i z którymi naprawdę z żalem się rozstajemy.

O ile, podobnie jak w "Dżentelmenie..." właśnie to bogactwo charakterów i poetyckie wręcz pióro autora, oraz to, że w odmalowywaniu czasów i okoliczności oraz nieśpiesznym snuciu wątków, wciąż pozostaje w moich oczach autorem wybitnym, to jednak razi w "Lincoln Highway" pewien bałagan koncepcyjny i narracyjny. Nici fabuły rwą się w dziwnych momentach, pojawiają się pewne wątki poboczne, które służą raczej za - uznać trzeba, że piękne i mądre - moralitety czy przypowieści, a obecność innych, z uwagi na ich finał, trudno wytłumaczyć. Może bardziej sprawdziłyby się w zbiorze krótszych form?...

Jakkolwiek, w ogólnym rozrachunku, to wciąż Towles - który podobnie, jak w "Dżentelmenie w Moskwie", dostarcza przyjemnego pozytywnego i naiwnego uroku, szczypty nostalgii, oraz pokrzepia optymizmem i nadzieją, co ujawnia się tu szczególnie w relacjach międzyludzkich i w samym dążeniu bohaterów do lepszego życia, naprawy życiowych błędów i wyrównania niesprawiedliwie "zapłaconych" rachunków. Wplata tu jednak także bardziej mroczne, dojrzałe i refleksyjne elementy, które nadają powieści głębi i powagi, co sprawia - co podkreślę po raz kolejny - iż jest "Lincoln Highway" piękną lekturą zarówno dla młodzieży, jak i dla dorosłych. Polecam!

"Dżentelmena w Moskwie", pierwszą czytaną przeze mnie książkę Amora Towlesa, po prostu uwielbiam i uznaję za jedną z najlepszych powieści, jakie dane mi było przeczytać. Nie wiem więc, jakim cudem przeoczyłem wznowienie jego debiutanckiej powieści "Dobre wychowanie" i w...

Rozwiń

Zwiń

Esencja rzetelnej biografii, której autorowi udało się zachować równowagę - z szacunkiem dla dorobku, wpływu na historię muzyki i popkulturę, ale bez unikania trudnych tematów czy kontrowersji związanych z życiem członków - w tej kwestii ze wskazaniem, oczywiście na lidera - zespołu.

Najciekawszym aspektem publikacji jest zdecydowanie - dla mnie osobiście bardziej interesującym niż wątki relacji wewnątrz grupy, bulwersujące legendy i rzeczywiste skandale, związane z pozasceniczną aktywnością członków zespołu - jest dogłębny wgląd w proces twórczy Queen oraz unaocznienie wpływu wydarzeń społeczno-politycznych i zmian kulturowych na ich muzykę i vice versa.

Biografia ta nie tylko zaspokoi - w wielu aspektach - ciekawość największych fanów twórczości Queen, ale z pewnością okaże się również, dla osób znających zespół jedynie z jego największych przebojów, znakomitym przewodnikiem i zachętą do zagłębienia się w obszerny dorobek artystów. Polecam!

Esencja rzetelnej biografii, której autorowi udało się zachować równowagę - z szacunkiem dla dorobku, wpływu na historię muzyki i popkulturę, ale bez unikania trudnych tematów czy kontrowersji związanych z życiem członków - w tej kwestii ze wskazaniem, oczywiście na lidera - zespołu.

Naj...

Rozwiń

Zwiń

Książka Petera Hince'a - znanego również, jako "Ratty" - niewiele ma wspólnego z - nawet szeroko rozumianą - biografią. Nie oznacza jednak, że z punktu widzenia osoby zainteresowanej zespołem jest to publikacja mniej cenna. Ba, można by nawet powiedzieć, że "Nieznana historia" lepiej przybliża zespół a nawet sprowadza jego członków z piedestału do poziomu zwykłych ludzi, przeżywających tryumfy - i w pełni, często w sposób bulwersujący i gorszący opinię publiczną, wykorzystujących płynące z tego profity - oraz mierzących się z porażkami, pokusami i wewnętrznymi demonami.

Żeby jednak nie było tak ponuro, Hince, długoletni członek ekipy technicznej Queen, prezentujący się jako osoba bliska samemu Freddiemu Mercury'emu i reszcie zespołu, operując słowem ze swoistym poczuciem humoru, ironią i ogromną dawką bezpardonowego, bezczelnego wręcz, sarkazmu, daje nam unikatową możliwość spojrzenia na życie gwiazd, odsłaniając kulisy pracy podczas tras koncertowych. A także - a może nawet bardziej - umożliwia poznanie życia zwykłych-niezwykłych ludzi, z pewnością niepozbawionych wad, wrażliwych na punkcie swojego ego, ale też - po opadnięciu dymu i fajerwerków - poznanie ich dramatów i intymnych chwil, w czasie gdy okazują się po prostu "kumplami z roboty".

Dla wszystkich pragnących się dowiedzieć więcej o "Queen" - rzecz nie do ominięcia. Jakkolwiek - uprzedzam! - sporo tu opowieści i zwierzeń, które mogą się spotkać z uzasadnionym oburzeniem niektórych czytelników - w tym sposób postrzegania kobiet i "chwalenia" się seksualnymi podbojami samego autora, jak i innych członków zespołu - no i jednak jest w niej trochę tego nieprzyjemnego "brudu" zza kulis i ogromna ilość wysoce niecenzuralnych anegdot. Oczywiście, w jakimś stopniu rzeczy te pasują do "przepastnej skarbnicy rockowych faktów, mitów i legend", ale chyba warto ostrzec osoby wrażliwe w aspekcie "politycznej poprawności". Ja, mimo tego, polecam!

P.S. Dodatkowym atutem, o którym warto wspomnieć, jest dołączona galeria zdjęć, niepublikowanych wcześniej i pochodzących z archiwum autora.

Książka Petera Hince'a - znanego również, jako "Ratty" - niewiele ma wspólnego z - nawet szeroko rozumianą - biografią. Nie oznacza jednak, że z punktu widzenia osoby zainteresowanej zespołem jest to publikacja mniej cenna. Ba, można by nawet powiedzieć, że "Nieznana histori...

Rozwiń

Zwiń

Publikacja Paula Trynki jest bez wątpienia rzetelną biografią, podsumowującą życie i karierę jednego z najbardziej ikonicznych artystów w historii muzyki pop i dogłębną, niesamowicie szczegółową analizą twórczości muzycznej Bowiego z drobiazgowo nakreślonymi kontekstami historycznymi i kulturowymi, w których się rozwijał się muzyk i performer.

Nie wiem jednak, czy to nagromadzenie faktów, silnie publicystyczny styl biografa, czy może kwestia stylu tłumaczki, sprawiły, że tę opowieść, w której tak dalece eksploruje się prywatne życie Bowiego, pełne zarówno triumfów, jak i trudności, obfitująca w wiele kontrowersyjnych wątków związanych z relacjami z rodziną, przyjaciółmi i kochankami, okresami uzależnienia od narkotyków, z seksualnością i tożsamością płciową, nie przemówiła do mnie ze spodziewaną siłą i nie dostarczyła emocji - takich, jak czytane wcześniej autobiografie Toma Jonesa, czy Bruce'a Dickinsona.

Jakkolwiek, dla fanów twórczości Bowiego i nie tylko, rzecz warta docenienia i przeczytania, dająca szansę zgłębienia nie tylko biografii samego artysty, ale także jego dorobku muzycznego - choćby za sprawą kompilacji recenzji wszystkich albumów, tworzonych przez Bowiego, dołączonej na końcu książki. Polecam!

Publikacja Paula Trynki jest bez wątpienia rzetelną biografią, podsumowującą życie i karierę jednego z najbardziej ikonicznych artystów w historii muzyki pop i dogłębną, niesamowicie szczegółową analizą twórczości muzycznej Bowiego z drobiazgowo nakreślonymi kontekstami historycznymi i kul...

Rozwiń

Zwiń

"...so we go and we'll not return
to navigate the seas of the sun
- our children will go on and on
to navigate the seas of the sun..."

Bruce Dickinson - ikona rocka, długoletni frontman legendarnej grupy Iron Maiden, który popełnił wiele ikonicznych tekstów piosenek - na użytek solowych publikacji i jako członek nie tylko "mejdenów" - oraz posiadacz bodajże najbardziej rozpoznawalnego, równie potężnego i ekspresyjnego głosu w historii heavy metalu, napisał był autobiografię, której najważniejszą i chyba najbliższą sercu samego autora jest opowieść o jego pasji do latania i przygodach związanych z awiacją. Cóż, tytuł zobowiązuje - bowiem, klamrą opowieści nie jest wspomnienie o pierwszej przesłuchanej płycie rockowej, pierwszym występie scenicznym, czy pierwszym nagranym albumie... Ale o pierwszej przygodzie z "lataniem".

Niewielu - w tej grupie byłem do niedawna i ja - zdaje sobie sprawę, że jest Dickinson wykwalifikowanym pilotem, instruktorem lotniczym i kapitanem linii lotniczych - stąd też, wszystkich sięgających po tę autobiografię uprzedzam - ta część opowieści jest równie ważna, jak inne aktywności twórcy - z pewnym przekąsem stwierdzam, że nie tak ciekawa dla mnie, jako czytelnika, jak wydawała się z pewnością dla "opowiadacza" - choć przeplatana jest, znajdującymi tu miejsce, opowieściami o osiągnięciach na scenie muzycznej, sukcesach i porażkach na tym polu, trasach koncertowych - obszerne fragmenty o wizycie w Polsce w 1984 i Sarajewie w 1994, odsłaniają ogromne pokłady wrażliwości Dickinsona, i stanowią jedne z najbardziej poruszających części tej książki - oraz genezie muzyki i tekstów, wespół tworzonych i tworzonych przez Bruce'a.

Biografia ciekawa, nieoczywista dla większości czytelników, wzruszająco szczera i inspirująca opowieść o drodze ku realizacji pasji i "wychodzeniu z tarczą" po starciu z najcięższymi przeciwnościami losu i okoliczności. Polecam!

"...so we go and we'll not return
to navigate the seas of the sun
- our children will go on and on
to navigate the seas of the sun..."

Bruce Dickinson - ikona rocka, długoletni frontman legendarnej grupy Iron Maiden, który popełnił wiele ikonicznych tekstów piosenek - na użytek ...

Rozwiń

Zwiń